મોત સામે આ તે કેવી જંગ છે ?
માણસોની જિંદગી ખર્ચાય છે.
મેગી આસનાની

ગૂંથેલી જાળ છે – વંચિત કુકમાવાલા

જે બને, બનશે જ, બનવાકાળ છે,
આપણાં ક્યાં હાથમાં ઘટમાળ છે ?

ટોચ પર પહોંચી નિવેદન થઈ શકે,
એ તરફ છે, આ તરફ પણ ઢાળ છે.

જિંદગી રંગીન પામ્યા છે બધા,
રંગ ના પરખાય તો જંજાળ છે.

પોતપોતાની સમજ છે કેદની,
પોતપોતાની ગૂંથેલી જાળ છે.

ક્યારનો ‘વંચિત’ મરી ગ્યો હોત પણ ,
આપ સૌની સાર ને સંભાળ છે.

– વંચિત કુકમાવાલા

એક એક શેર સો ટચના સોના જેવા. કોઈની જિંદગી બ્લેક એન્ડ વ્હાઇટ નથી પણ આપણને રંગની પરખ નથી એની પળોજણ છે બધી. એ જ રીતે દરેક માણસ પોતે પોતાની જ ગૂંથેલી ઇચ્છા, સપના, સંબંધોની જેલમાં બંધ છે.

7 Comments »

  1. Chitralekha Majmudar said,

    October 28, 2016 @ 12:49 AM

    Quite true and well stated.

  2. જગદીશ કરંગીયા 'મોજ' said,

    October 28, 2016 @ 3:57 AM

    છોડ઼ુ સંસાર અબઘડી ને થાવ ઓલિયો ,
    પણ છૂટે કેમ જે લાગણીઓની નાળ છે.

  3. NAREN said,

    October 28, 2016 @ 4:43 AM

    લાજવાબ ખુબ સુંદર રચના

  4. KETAN YAJNIK said,

    October 28, 2016 @ 5:49 AM

    સભાનતાપૂર્વક ગૂંથેલી જાળ

  5. Vimala Gohil said,

    October 28, 2016 @ 2:08 PM

    “જે બને, બનશે જ, બનવાકાળ છે,
    આપણાં ક્યાં હાથમાં ઘટમાળ છે ?”
    માટેઃ”ગણ્યું જે પ્યારુ પ્યારાએ તે ઘણું પ્યારું ગણી લેજે”.

    સુંદર રચના.

  6. Rakesh Thakkar, Vapi said,

    October 28, 2016 @ 11:46 PM

    લાજવાબ ગઝલ!
    પોતપોતાની સમજ છે કેદની,
    પોતપોતાની ગૂંથેલી જાળ છે.

  7. Harshad said,

    October 31, 2016 @ 6:20 PM

    Bhai Vanchit Bahut Khub!! Like to come India and Hug you.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment