પાણીના બુદબુદા સમું જીવન હવે થયું,
આવ્યો જરા સપાટીએ કે તૂટી જાઉં છું.
વિવેક મનહર ટેલર

તું – સુરેશ ભટ્ટ

તું મારા આયુષ્યની સવાર,
તું મારા કેફનાં મોજાં બેસુમાર.

તું ગયા જન્મનો આર્ત સાદ,
તું માનસકુંજનો વેણુનાદ.

તું મારા એકાંતનો પ્રકાશ,
તું મારા ગીતોનો બાહુપાશ.

તું મારાં દુ:ખોની ચાંદરાત,
તું મારાં સ્વપ્નોનું પારિજાત.

તું મારા અમૃતાભાસનો ચંગરાગ,
તું મારા ઓલવાયેલા દેહનો દીપરાગ.

તું મારા શ્વાસનો પ્રવાસ,
તું મારા લોહીની લાલાશ.

તું મારી હયાતીનો અંશેઅંશ,
તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.

– સુરેશ ભટ્ટ
(મૂળ મરાઠીમાંથી અનુવાદ સુરેશ દલાલ)

એક સંબંધની આખી કથા કવિએ અહીં માત્ર ઉપમાઓના ઉપયોગથી કરી છે. ઉપમાઓનો કવિએ ઓચ્છવ કરી દીધો છે ! – ‘તું મારા આયુષ્યની સવાર’ થી શરૂ થતી સફર ‘તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ’ પર પૂરી થાય છે. આ કાવ્ય હું વર્ષોથી વાંચું છું અને દરેક વખતે આ ઉપમાઓની નવી અર્થછાયાઓ પકડાય છે.

(ચંગ=આનંદમય, મનોહર; આર્ત=વ્યાકુળ)

7 Comments »

  1. Jina said,

    November 26, 2008 @ 2:55 AM

    અદભૂત…!!!!

  2. P Shah said,

    November 26, 2008 @ 6:07 AM

    સુંદર ભાવવાહી અનુવાદ !

  3. pragnaju said,

    November 26, 2008 @ 9:38 AM

    સરસ કાવ્યનું ભાવવાહી ભાષાંતર
    તું મારી હયાતીનો અંશેઅંશ,
    તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.
    અ દ ભૂ ત
    હું મારી હયાતી નિભાવ્યા કરું છું
    સમયની દિવાલે ચણાયા કરું છું

  4. Urmi said,

    November 26, 2008 @ 10:25 AM

    તું મારા ન હોવાનો મધુર દંશ.

    વાહ… સુંદર…!

  5. વિવેક said,

    November 27, 2008 @ 8:22 AM

    તું, તું અને માત્ર તું જ… હું ની બાદબાકી કરીને કવિએ સરસ કાકુ સિદ્ધ કર્યો છે…

  6. Pinki said,

    November 27, 2008 @ 8:25 AM

    તું જ મારું સર્વેસર્વા…….. ??!!!

  7. uravshi parekh said,

    November 27, 2008 @ 6:37 PM

    સરસ…
    તુ છે તો હુ છુ.
    મારા શ્વાસ નો પ્રવાસ તારા લિધે જ છે.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment