ગઝલ – પાર્થ પ્રજાપતિ
દર્દનો તેથી વધેલો ભાર છે,
આંસુઓ ડૂસકાંના વારસદાર છે.
બ્હાર ભૂખ્યાને જમાડો પ્રેમથી,
મંદિરોનો એ જ જીર્ણોદ્ધાર છે.
કાચ તૂટેલો મને જોઈ કહે,
એકસરખો આપણો આકાર છે !
વૃક્ષ શ્વાસોનું થયું છે વૃદ્ધ ને,
સૌ કુહાડી મારવા તૈયાર છે !
ડૂસકાઓને હવા આપે છે એ,
શ્વાસનો પણ કેવો અત્યાચાર છે !
નહિ તો ઈશ્વરનેય નીચે મોકલે,
સારું છે કે સૌ અહીં લાચાર છે !
ટોચ પર જાવાનું સપનું રહી જશે,
‘પાર્થ’ ક્યાં થોડોક પણ વગદાર છે ?
– પાર્થ પ્રજાપતિ
આખી ગઝલ સંઘેડા ઉતાર પણ ત્રીજો અને ચોથો શેર તો અદભુત !!!
NAREN said,
March 5, 2016 @ 3:19 AM
ખુબ સુંદર રચના
Rina said,
March 5, 2016 @ 8:01 AM
Waaahhhhh
nehal said,
March 5, 2016 @ 8:27 AM
Waah
Harshad said,
March 6, 2016 @ 7:23 PM
અદભૂત !!
Pravinchandra Kasturchand Shah said,
March 7, 2016 @ 3:47 PM
સુ-સુંદર રચના!
vipul said,
March 14, 2016 @ 3:33 AM
વાહ જીર્ણોદ્ધાર વળી વાત ખુબ સરસ રીતે લાવ્યા