ઊભરો રહે ન દિલમાં ન બદનામીઓનો ડર,
શોધું છું ભેદ કહેવાને નબળાં સ્મરણના દોસ્ત.
મરીઝ

એકાંત -હર્ષદ ચંદારાણા

November 25, 2005 at 3:35 PM by ધવલ · Filed under ગઝલ, હર્ષદ ચંદારાણા

ભડ ભડ ભડ કાળું એકાંત
ઈંધણ થઈ હોમાતી જાત

આખ્ખું નભ છે ખુલ્લી આંખ
એમાં ઊડે પવનની રાખ

જતા-આવતા સુક્કા શ્વાસ
ડગલે- પગલે લૂની ફાંસ

છાતીએ ત્રોફાતી લાહ્ય
રુંવેરુંવે રણ ફેલાય

અફવામાં પણ નહીં વરસાદ
વરસે છે અણિયારી યાદ…

1 Comment »

  1. Jayshree said,

    July 19, 2006 @ 11:40 PM

    છાતીએ ત્રોફાતી લાહ્ય
    રુંવેરુંવે રણ ફેલાય

    ( ‘ત્રોફાતી’ એટલે ? )

    અફવામાં પણ નહીં વરસાદ
    વરસે છે અણિયારી યાદ…

    સરસ રચના છે.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment