વાત -ઘાયલ
વાત મારી નીકળી તો હશે,
સાંભળી પાંપણો ઢળી તો હશે,
મૌન પાળ્યું હશે છતાં ‘ઘાયલ’
ચીસ આંખોમાં સળવળી તો હશે.
-‘ઘાયલ’
વીજળી પેઠે સ્મરણ ગુલ થઈ શકે ના એટલે,
ઓરડો દુઃખનો કદી ના પામતો અંધારપટ.
ઓરડો દુઃખનો કદી ના પામતો અંધારપટ.
1 Comment »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
deepak said,
November 23, 2006 @ 7:19 AM
છેલ્લી મુલાકાત્
ક્ેટલી સર્સ મુલાકાત હતી
જાને કયામત ની રાત હતી
અમારી આંખૉ ને એમનોે ઇંતજાર
ને એમનો પ્ાછળથી કરેલો સાદ
આટલી તો સરસ શરુઆત હતી
ચાંદ,તારા અને પ્રરાથનાનો સુર
એમનો સંગાથ,ને ઝાાઝંરનો જંકાર
જાને આખી કાયનાત સાથ હતી
અમે તો બસ કહ્યાજ કર્યુ
એમને તો બસ સાંભળાજ!!
જાને વર્સોની કોઇ વાત હતી
ના કોઇ કોલ, ના કોઇ વાયદા
ના એમને પુછયુ, ના અમે
આટલીતો સરસ રજુઆત હતી
નામ વગર નો રીશ્તો બાંધયો
અને એને પુરી કરવાની પર્તીગના
આતો કેવી અમારી શાલીનતા હતી?
કોને જોઇએ છે જીદંગી ભરનો સાથ
“દીપ” તો જીવી ગયો એક પળમા
એમના સ્પરસ્ની તો કરામત હતી
‘હા’કે’ના’ નો સવાલ જ કયા છે
જવાબ તો અમે જાણતાજ હતા
બસ,આ મારી છેલ્લી મુલાકાત હતી
“દીપ”