અખૂટ વાતો ભીતરમાં ભરી હતી એ છતાં,
નવા મિલનમાં હતાં બેય જણ જરા ચુપચાપ.
વિવેક મનહર ટેલર

નથી દેતાં – બરકત વિરાણી ‘બેફામ’

અમે તારા પ્રણયનાં ફૂલ ખરવા પણ નથી દેતાં,
છૂપાં રાખ્યાં છે એવાં કે પમરવા પણ નથી દેતાં.

ગરીબીને લીધે કરવી પડે છે કરકસર આવી,
અમે રડીએ છીએ ને અશ્રુ સરવા પણ નથી દેતાં.

હવેના રાહબર પોતે જ ખોટા રાહ જેવાં છે,
સફર સાચી દિશામાં તો એ કરવા પણ નથી દેતાં.

ભલે મળતાં નથી, પણ એજ તારણહાર છે સાચા,
જે ડૂબવા તો નથી દેતા જ, તરવા પણ નથી દેતાં.

હવે આવા પ્રણયનો અંત પણ આવે તો કઇ રીતે?
નથી પોતે વિસરતાં કે વિસરવા પણ નથી દેતાં.

સુરાનો નહિ, હવે સાકીનો ખુદનો છે નશો અમને,
કે એનો હાથ પકડી જામ ભરવા પણ નથી દેતાં.

જીવાડે પ્રેમથી એવું તો કોઇ ક્યાં મળે બેફામ?
કે મતલબ હોય છે તો લોક મરવા પણ નથી દેતાં

– બરકત વિરાણી ‘બેફામ’

8 Comments »

  1. વિવેક said,

    September 21, 2014 @ 1:25 AM

    પરંપરાની સ-રસ ગઝલ… મક્તા લાજવાબ !

  2. Manish V. Pandya said,

    September 21, 2014 @ 5:28 AM

    રસભર, મદભર, રસસભર મસ્ત ગઝલ.

  3. B said,

    September 21, 2014 @ 9:02 AM

    Ati sunder..

  4. Maheshchandra Naik ( Canada) said,

    September 21, 2014 @ 12:45 PM

    સરસ ગઝલ……………..

  5. Rakesh said,

    September 22, 2014 @ 1:11 AM

    વાહ્!

  6. suresh baxi said,

    November 22, 2014 @ 9:12 AM

    આંસુઓ નેી કરક્સર અને તે પણ ગરેીબેી ને કારણે ખુબ સરસ્

  7. Kamleshkumar said,

    May 2, 2021 @ 10:48 AM

    Khub sunder

  8. Kamleshkumar said,

    May 2, 2021 @ 10:49 AM

    Moj bhai mom vah

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment