ફૂલથી માટી મહેકતી ફૂલથી મહેકે પ્રીત
મહેકી મહેકી મટી જવું એની નોખી રીત
ફૂલને ના કોઈ કુળ છે એને કેવળ મૂળ
એ ચાહે આકાશને પણ ના ભૂલે મૂળ
– મણિલાલ હ પટેલ

ધૂપથી નીકળ્યો, અને- કિસન સોસા

ધૂપથી નીકળ્યો, અને હું ધૂપમાં ઊતરી ગયો,
તો ય મુજ પડછાયો કેવા છાંયડા ચીતરી ગયો !

પૂર્વાજન્માશ્રમ મહીં હોઈશ હું ગુલમહોર તે,
આ ભવે પણ જો, સહજ ભાવે, સૂરજ ઝીલી ગયો.

એ નદી સૈકા પછી થઈ શહેર વચ્ચેથી પસાર
ને રૂપાંતર પામતો હું પથ્થરે અટકી ગયો.

અંધકારે રહીને પણ આપી છે મુજ ઓળખ અલગ,
ફૂલ બેલાનું થઈ પધરાવમાં મ્હેકી ગયો.

એ પ્રતિમા પર ઝીણેરો પડદો ઝલમલતો હતો ,
કોઈને હાથે અચાનક આજ લો , સરકી ગયો.

રાતને ત્રીજે પ્રહર જાગી ઊઠી છે આ ગઝલ,
શું કરું, તું સાંભરી ને હું મને સ્ફૂરી ગયો.

– કિસન સોસા

ચોથો શેર બહુ ન ગમ્યો, બાકી બધાં જ સુંદર છે.

5 Comments »

  1. Rina said,

    May 5, 2014 @ 3:06 AM

    Beautiful. …

  2. Maheshchandra Naik (Canada) said,

    May 5, 2014 @ 8:05 PM

    સરસ ગઝલ્………………

  3. Harshad said,

    May 5, 2014 @ 9:38 PM

    Like it. Beautiful !!!

  4. ABDUL GHAFFAR KODVAVI said,

    May 6, 2014 @ 3:46 AM

    એ નદી સોકા પછી થઇ શહેર વચ્ચે થી પસાર
    ને રૂપાંતર પામતો હું પથ્થરે અટકી ગયો ,

    બહુ સરસ અટક્વામાજ ભલાઈ હશે
    નહીતો ભાંગી ને ભુક્કા થઇ જાત

  5. Yogesh Shukla said,

    May 7, 2014 @ 3:31 PM

    સવારમાં ઉઠી ગઝલ લખવી એ પણ એક જાતનો મન-વિચારો નો યોગ છે ,

    રાતને ત્રીજે પ્રહર જાગી ઊઠી છે આ ગઝલ,
    શું કરું, તું સાંભરી ને હું મને સ્ફૂરી ગયો.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment