મન ન માને એ જગાઓ પર જવાનું છોડીએ,
કોઈના દરબારમાં હાજર થવાનું છોડીએ.
હેમેન શાહ

મૂકી – સંજુ વાળા

સોળવલ્લી ચૂપકીદીની અમસ્તી આણ મૂકી
હોઠ ઉપર આસમાની રંગની રસલ્હાણ મૂકી

અબઘડી એ નિસર્યા આવાગમનની જાણ મૂકી
ખૂશ્બૂઓ રમણે ચડી હો એવું કચ્ચરઘાણ મૂકી

છો હીરા-માણેકનું હો, કિન્તુ યે બાજાર હૈ ના ?
મૂલ્ય અંકાતા અહીં સૌ સામે પલ્લે પહાણ મૂકી

કૈં યુગોથી આ તુસાદી અશ્વ હણહણતા નથી, ને-
કૈં યુગોથી વિનવું છું નિત નવા જોગાણ મૂકી

તેં તગઝ્ઝુલમાં જરા પરફ્યુમની મસ્તી ઉડાડી
તો તરન્નુમમાં અમે લોબાન જેવી ઘ્રાણ મૂકી

એવું તે શું વૃક્ષના આ છાંયડાઓ પાથરે છે ?
કેમ ખેંચે છે મને બેસી જવા પરિત્રાણ મૂકી ?

જલપરીઓની કથા જેવાં હતાં જે ભાવવિશ્વો-
એમાં ઉમેરણ કર્યું લ્યો ! વ્યાપ ‘ને ઊંડાણ મૂકી

ચંદ્રનું સત ઓગળ્યું, જળ ચાંદી ચાંદી થઈ ઊઠ્યાં, તો-
મેં ય મરજીવાઓ પાછળ જંપલાવ્યું વહાણ મૂકી

[ જોગાણ – ઘોડા, બળદ વગેરેને ખાવા આપવાનું અનાજ; ચંદી. ]

-સંજુ વાળા

નાવીન્યપૂર્ણ ગઝલ……

6 Comments »

  1. Rina said,

    April 13, 2014 @ 5:23 AM

    Awesome. ..

  2. Mehul A. Bhatt said,

    April 13, 2014 @ 7:39 AM

    મસ્ત…

  3. Maheshchandra Naik (Canada) said,

    April 13, 2014 @ 8:55 PM

    સરસ ગઝલ, કવિશ્રી સંજુ વાળાને અભિનદન અને આપનો આભાર………………..

  4. perpoto said,

    April 13, 2014 @ 10:06 PM

    એવું તે શું વૃક્ષના આ છાંયડાઓ પાથરે છે ?
    કેમ ખેંચે છે મને બેસી જવા પરિત્રાણ મૂકી

    નથી છુટતાં
    છતાં તડકા ડાળે
    છો હો છાંયડા

  5. sudhir patel said,

    April 15, 2014 @ 11:12 AM

    ગઝલ મસ્ત મસ્ત!

    સુધીર પટેલ.

  6. વિવેક said,

    April 16, 2014 @ 2:36 AM

    વાહ… મજાની રચના….

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment