માણસથી મોટું તીર્થ નથી કોઈ પ્રેમનું,
હું છું પ્રથમ મુકામ, લે મારાથી કર શરૂ.
રમેશ પારેખ

નસીબ -રિષભ મહેતા ‘બેતાબ’

રોજ એ બગડે ભલે ને છે મને પ્યારું નસીબ,
એક ‘દિ તો માનશે છે આખરે મારું નસીબ.

કેમ એના પર કરું ના દોસ્તો વિશ્વાસ હું ?
અંત સુધી હર પળે છે સાથ રહેનારું નસીબ.

એ ભલે વિખરે ભલે સંવરે છતાં સુંદર રહે,
કાશ! તારી જુલ્ફ જેવું હોત આ મારું નસીબ.

ઓ વિધાતા! આંસુઓથી તો નથી એને લખ્યું,
એ કહે કે કેમ લાગે છે મને ખારું નસીબ ?

એ દયાળુ કેટલો અંધકાર દીધા બાદ પણ,
ના દીધું રાત્રિને જેણે છેક અંધારું નસીબ.

બંધ મુઠ્ઠી હું કદી ના ખોલતે ‘બેતાબ’ આ,
હોત જો આ હસ્તરેખામાં જ રહેનારું નસીબ.

-રિષભ મહેતા ‘બેતાબ’

આજે જ રિષભ અંકલનો ગઝલ સંગ્રહ ‘તિરાડ’ હાથમાં આવ્યો અને ત્યારે જ મને ખબર પડી કે એમનું તખલ્લુસ ‘બેતાબ’ છે, જે એમને ડૉ. રશીદ મીરે આપેલું છે. એમની ઘણી બધી ગઝલો મને આમ તો ઘણી જ ગમી ગઈ, પરંતુ આ ગઝલ જરા વધુ ગમી ગઈ. એમાંયે પાંચમા શેરમાં રાત્રિને છેક અંધારું નસીબ ન દેવાની વાત તો એકદમ સ્પર્શી ગઈ.

5 Comments »

  1. Pinki said,

    April 2, 2008 @ 1:09 AM

    બંધ મુઠ્ઠી હું કદી ના ખોલતે ‘બેતાબ’ આ,
    હોત જો આ હસ્તરેખામાં જ રહેનારું નસીબ.

    ખૂબ સરસ નવો જ અંદાજ નસીબ માટે-
    નહિ તો નસીબનું નસીબ તો ઘણું જ ખરાબ….
    વહુ અને વરસાદની જેમ ક્યારેય જશ નથી મળ્યો !!

  2. વિવેક said,

    April 2, 2008 @ 3:23 AM

    સુંદર ગઝલ… બધા જ શેર મજાના થયા છે…

  3. pragnaju said,

    April 2, 2008 @ 9:22 AM

    સરસ ગઝલ
    આ શેરનો આશાવાદ ગમ્યો
    એ ભલે વિખરે ભલે સંવરે છતાં સુંદર રહે,
    કાશ! તારી જુલ્ફ જેવું હોત આ મારું નસીબ.
    વિવેક યાદ આવ્યો
    પરપોટો થઈ વિલાવાનું જળમાં થયું નસીબ,
    હોવાપણાંનો દેહ ન ત્યાગી શકી હવા.
    … ત્યારે તેઓ પોતે પણ જાણે છે
    વાંસળીની જેમ કોરાવું પડે
    હોય જો રહેવું તમારે નાદમય.
    બાકી-
    અહીંથી ક્યાં ભાગીને જઈશું ?
    જ્યાં જઈશું ભાગેડુ થઈશું
    મુક્તિની આશા પોકળ છે!.

  4. vinod vashi said,

    April 2, 2008 @ 11:25 PM

    mane to aapnu lakheli badhi rachnao game chhe, khub saras sunder rachna chhe
    “kemlage chhe kharu maru naseeb” badhane avuj lagtu hase

  5. Gaurav - The Gre@t. said,

    April 4, 2008 @ 5:07 PM

    Hundreds of salaam !
    betab bhai,..
    betab tamaru takkhalus kem 6 ?
    dost hase, e taru nasib…

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment