ગઝલ – હેમંત પુણેકર
દુઃખીને, ન્યાલને સમજી શકું છું,
સમયની ચાલને સમજી શકું છું.
અમારા પ્રશ્નના ઉત્તરમાં આંસુ ?
તમારી ઢાલને સમજી શકું છું.
અધર અડવા જતા સામા મળેલા,
ગુલાબી ગાલને સમજી શકું છું.
ફૂટી નીકળ્યો છે પાંપણમાં અનાયાસ,
નકામા ફાલને સમજી શકું છું.
બધે હોવા છતાં ક્યાંયે ન હોવું,
હવાના હાલને સમજી શકું છું.
-હેમંત પુણેકર
વાહ કવિ!!! વાહ, વાહ ને વાહ જ….
Mehul A. Bhatt said,
April 11, 2014 @ 3:36 AM
સુંદર….
ફૂટી નીકળ્યો છે પાંપણમાં અનાયાસ,
નકામા ફાલને સમજી શકું છું.
આ શેર શું કહેવા માગે છે, સમજાયું નહીં.
Rina said,
April 11, 2014 @ 3:37 AM
Awweeesoomee
perpoto said,
April 11, 2014 @ 3:51 AM
ફૂટી નીકળ્યો છે પાંપણમાં અનાયાસ,
નકામા ફાલને સમજી શકું છું.
ખરેલાં આંસુ
પાંપણ નામે નદી
વહે અફવા
P.P.Mankad said,
April 11, 2014 @ 5:01 AM
Aapno chhe aa sundar prayas,
Samji shakun chhun.
Harshad said,
April 11, 2014 @ 5:45 PM
very good!!!
nilesh rana said,
April 11, 2014 @ 7:08 PM
સુન્દર ગઝલ