રોજ મારી બેડીઓને તાકું છું;
રોજ એવું લાગતું કે તૂટશે!
‘અગન’ રાજ્યગુરુ

ગોરજ ટાણે – મકરંદ દવે

બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર,
કોઈ ગોવાળનાં ગોધણ રૂડાં
આવે-જાય અપાર,
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

કિરણોની લખ છૂટતી ધેનુ,
અબરખી એની ઊડતી રેણુ,
કોઈની વેણુ, વાગતી પાઈ દુલાર
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

મનની મારી કોડ્યથી કાળી,
ઝૂરે આતમધેન રૂપાળી,
ધૂંધળી ભાળી, સાંકડી શેરી-બજાર
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

ઘડીક ભારે સાંકળ ભૂલે,
ખુલ્લાં ગોચર નયણે ખૂલે,
હરખે ઝૂલે, ઘંટડીના રણકાર
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

કો’ક દી એનો આવશે વારો,
પામશે એક અસીમનો ચારો,
ગોકળી તારો, ગમતીલો સથવાર
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

પાડજે સાદ નવા પરિયાણે,
ચેતનનાં અદકાં ચરિયાણે,
ગોરજ ટાણે, ઓથમાં લેજે ઉદાર
બારણે બેસી નીરખું સાંજ-સવાર.

-મકરંદ દવે

ભક્તિમય પ્રકૃતિ…..પ્રકૃતિમય ભક્તિ

5 Comments »

  1. Suresh Shah said,

    May 19, 2013 @ 3:33 AM

    યાદ આવી જાયઃ
    હજી આ કોંકણવર્ણો તડકો છે, સૂરજને ડૂબવા દો, સાંજ તો પડવા દો.
    ગમકીલી ગોરજની સંગે અંગેઅંગ રગડવા દો, સાંતજ તો પડવા દો.

    ખૂબ સુંદર કાવ્ય.

    આબાર.

    – સુરેશ શાહ, સિંગાપોર

  2. Maheshchandra Naik said,

    May 19, 2013 @ 9:54 AM

    સરસ કાવ્ય

  3. pragnaju said,

    May 19, 2013 @ 10:05 AM

    સુંદર ગીત

  4. harsha vaidya said,

    May 19, 2013 @ 12:45 PM

    ગોરજ ટાણે ઓથમાં લેજે ઉદાર ! ધન્ય છે આવા કવિને ! વાહ..જીવન સંધ્યા ટાણે હુંફ અને ઓથની જ માત્ર જરૂર હોય છે ને ?

  5. વિવેક said,

    May 20, 2013 @ 9:50 AM

    સુંદર !

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment