ગઝલ – મહેન્દ્ર ગોહિલ
સમયને શું બીબામાં ઢાળી શકાશે ?
ને સિક્કાની માફક ઉછાળી શકાશે ?
સતત રાતભર વેરાતું જાય ઝાકળ,
ને સૂરજને તોયે પલાળી શકાશે.
સરી જાય રેતીની માફક હમેશાં,
શબદનાં હરણ કેમ પાળી શકાશે ?
કે સૂરજ નથી આંખમાં ઊગવાનો,
તો અંધારને કેમ ભાળી શકાશે?
હથેળીમાં સંભવની રેખા સરે છે,
ક્ષણોને સંભવતી ટાળી શકાશે ?
– મહેન્દ્ર ગોહિલ
બધા જ શેર એક સાવ અનૂઠા શબ્દ-ચિત્રો દોરી આપે છે… પણ અંધારાને જોવાનું કલ્પન અને સંભવતી ક્રિયાપદની મજા સાવ અલગ જ છે…
N H PATEL said,
May 10, 2013 @ 2:12 AM
કે સુરજ ……..ભાળી શકાશે…વાહ સુન્દર રચના ….ધન્યવાદ્
Rina said,
May 10, 2013 @ 2:14 AM
Beautiful
Tejas Shah said,
May 10, 2013 @ 3:55 AM
સરસ રચના!
perpoto said,
May 10, 2013 @ 6:19 AM
ક્ષણોને સંભવતી ટાળી શકાશે….સુન્દર દર્શન…
મનોજ ખંડેરીયા યાદ આવે…ક્ષણોને તોડવા બેસુ તો વરસોના વરસ લાગે..
ન જતી ક્ષણોને રખાય છે,ન આવતી ક્ષણોને ટાળી શકાય છે,ને છતાં રાચે…..
pragnaju said,
May 10, 2013 @ 3:27 PM
સરસ ગઝલનો આ શેર વધુ ગમ્યો
હથેળીમાં સંભવની રેખા સરે છે,
ક્ષણોને સંભવતી ટાળી શકાશે ?
heta said,
May 11, 2013 @ 2:43 PM
વાહ….
sagar said,
May 13, 2013 @ 12:26 AM
અદભુત
b m parmar said,
May 14, 2013 @ 11:14 PM
ખુબજ સરસ રચના