બધા ગતાનુગતિક ચિત્તવૃત્તિના છે શિકાર,
ઉપર-ઉપરથી ફકત હાલચાલ નોખા છે.
વિવેક ટેલર

નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે – મનોહર ત્રિવેદી

તમા રાખે વખતસરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે,
કરે પરવા ન બિસ્તરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

અહીંથી ત્યાં, ઉતારો ક્યાં? નથી ચિન્તા થતી જેને-
હતી ના યાદ પણ ઘરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

ક્ષણો જેવી મળી એવી સહજભાવે જ સ્વીકારી –
પ્રથમની હો કે આખરની, નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

તમે ઈશ્વર વિશેના વાદમાં જાગ્યા કરો પંડિત!
ખબર રાખી ન ઈશ્વરની, નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

કબીરે શાળ પર બેસી કહ્યું : મંદિર કે મસ્જિદને –
ગણે જે કેદ પથ્થરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

પ્રશંસા કે પ્રતિષ્ઠાના નથી ઉદગાર બે માગ્યા
મજા જે લે છે અંદરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.

– મનોહર ત્રિવેદી

જીવનમાં આવનારી ક્ષણ પહેલી છે કે છેલ્લી, એની પળોજણમાં ન પડીને જે ક્ષણ, જે તક જીવનમાં જે સ્વરૂપે આવે એને એ જ સ્વરૂપે સ્વીકારી લે એ માણસને કદી ઊંઘની ગોળી લેવી નથી પડતી. આખી જ ગઝલ ધ્યાનાર્હ થઈ છે…

10 Comments »

  1. Neha said,

    August 4, 2017 @ 2:56 AM

    Waah

  2. Saurabh bhatt said,

    August 4, 2017 @ 4:21 AM

    ખૂબ જ સરસ રચના…

  3. Nehal said,

    August 4, 2017 @ 5:38 AM

    Waah sunder rachna!

  4. Pravin Shah said,

    August 4, 2017 @ 8:45 AM

    Very nice 😊

  5. SARYU PARIKH said,

    August 4, 2017 @ 4:42 PM

    પ્રશંસા કે પ્રતિષ્ઠાના નથી ઉદગાર બે માગ્યા
    મજા જે લે છે અંદરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.
    આખી રચના ખુબ સરસ.

  6. dharmesh said,

    August 5, 2017 @ 12:29 AM

    વાહ, દાર્શનિક અને ભાવવાહેી…

  7. જ્ઞાન સાથે ગમ્મત said,

    August 6, 2017 @ 11:27 PM

    વાહ ! વાહ !વાહ !
    https://goo.gl/xB8oYC

  8. Maheshchandra Naik said,

    September 10, 2017 @ 12:34 AM

    સરસ,સરસ,સરસ…….રચના…..

  9. Shivani Shah said,

    February 3, 2018 @ 2:15 AM

    ‘ક્ષણો જેવી મળી એવી સહજભાવે જ સ્વીકારી –
    પ્રથમની હો કે આખરની, નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.’

  10. Shivani Shah said,

    February 3, 2018 @ 5:28 AM

    ‘પ્રશંસા કે પ્રતિષ્ઠાના નથી ઉદગાર બે માગ્યા
    મજા જે લે છે અંદરની નિરાંતે એ જ ઊંઘે છે.’

    ‘અરે પ્રાપ્રારબ્ધ તો ઘેલું રહે છે દૂર માંગે તો
    ન માંગે દોડતું આવે ન વિશ્વાસે કદી રહેજે’

    ‘ In any case, every japa mala ( જપમાળા ) has a special, extra bead-the 109th bead- which dangles outside that balanced circle of 108 like a pandent. I used to think the 109th bead was an emergency spare, like the extra button on a fancy sweater, or the youngest son in a royal family. But apparently there is an even higher purpose. When your fingers reach this marker during prayer, you are meant to pause from your absorption in meditation and thank your teachers. So here at my own 109th bead, I pause before even I begin. I offer thanks to all my teachers, who have appeared before me this year in so many curious forms.’
    – By Elizabeth Gilbert in Eat Pray Love.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment