બધી ચિંતા, બધાંયે કષ્ટ જોજન દૂર ઠેલીને,
હું એ રીતે અહીં બેઠો છું જીવનને અઢેલીને !

રૂઓ છો કેમ? પૂછો જઈને આ પડસાળ, ડેલીને,
સ્મરણ પણ ક્યાં હવે આવે છે અહીં આ વાડ ઠેલીને ?
- વિવેક મનહર ટેલર

તમે સાથ આપો… – દિવ્યા મોદી

અમારી સફર ને તમારો તરાપો;
જવું પાર સામે, તમે સાથ આપો!

મુહબ્બતમાં કીધી આ મબલખ કમાણી,
કદી ડૂસકાં તો કદી બસ ઝુરાપો!

અમારા હૃદય પર કરો ના પ્રહારો;
ભલે, ટુકડે-ટુકડે એને કાપો!

નથી કાંચળી કે ઉતારી શકું હું,
ડસે રોજ મનને વિચારોના સાપો!

અમારી ખુશીના બધા સ્પંદનોને,
તમે દર્દની માપપટ્ટીથી માપો!

અમે તો સદા આપની વાત માની,
તમે ના અમારી વિનંતી ઉથાપો!

– દિવ્યા મોદી

કેટલીક રચના ઊઘડતાની સાથે તમને જકડી લે છે. જુઓ આ ગઝલ… મત્લાનો શેર વાંચ્યા પછી આગળ જવાનું મન જ ન થાય. એકદમ સરળ ભાષામાં કેવી મજાની વાત! કાફિયાનો આવો મજબૂત પ્રયોગ સુખદ અનુભૂતિ કરાવે છે. અને આમ જુઓ તો આખી ગઝલ પણ આસ્વાદ્ય છે…

4 Comments »

  1. Rakesh Thakkar, Vapi said,

    December 24, 2016 @ 2:24 AM

    વાહ! ક્યા કહેના !
    મુહબ્બતમાં કીધી આ મબલખ કમાણી,
    કદી ડૂસકાં તો કદી બસ ઝુરાપો!

  2. KETAN YAJNIK said,

    December 24, 2016 @ 6:05 AM

    અને ગણગણતા ગેય પણ લાગી। લયમાં

  3. Harshad said,

    December 25, 2016 @ 1:00 PM

    Vahhh…..! My ‘MANPASAND’ gazal. May GOD bless you to Dear Divya.

  4. Divya R Modi said,

    December 27, 2016 @ 3:26 AM

    Thank you very much, Vivekbhai for sharing my ghazal on the most popular site LAYASTARO !!

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment