એક રઝળતી ક્ષણ મને વળગી પડી,
છે ટચૂકડી તોય બહુ અઘરી પડી.

બંધ આંખોમાં મેં કર્યું ડોકિયું,
ઊંઘ જે કાચી હતી, વણસી પડી.
બિનિતા પુરોહિત

અર્થો જુદા હતા – શ્યામ સાધુ

દુ:ખની દીવાલે મોર સમયના મૂંગા હતા;
લાગે છે એટલે જ આ આંસુ ઊનાં હતાં !

હોવાનો અર્થ આ રીતે અહીંયાં જટિલ છે,
છે દ્વાર ક્યાં ? છતાંય કહે છે : ખૂલાં હતાં !

પરબીડિયાની વચ્ચે ઉદાસી ઊગી હશે,
શબ્દો તો એના એ જ છે, અર્થો જુદા હતા.

કૃપા કરીને ખુશબો અલગ તારવો નહીં,
ફૂલોની વચ્ચે થાકીને રંગો સૂતા હતા !

દિવસો જ દોસ્ત જેમ અહીં આથમી ગયા,
સૂરજની જેમ નહીં તો અમે પણ ઊભા હતા !

– શ્યામ સાધુ

કોમળ શબ્દો….સુંદર ગૂંથણી….મનનીય અર્થ….

5 Comments »

  1. નિનાદ અધ્યારુ said,

    June 14, 2016 @ 1:50 AM

    કૃપા કરીને ખુશબો અલગ તારવો નહીં,
    ફૂલોની વચ્ચે થાકીને રંગો સૂતા હતા !

    દાદુ શ્યામ સાધુ …!

  2. KETAN YAJNIK said,

    June 14, 2016 @ 4:50 AM

    સહમત્

  3. Yogesh Shukla said,

    June 14, 2016 @ 3:50 PM

    સુંદર રચના ,..ફક્ત મારા માટે ભારીખમ શબ્દો સાથેની ,,,સમજવા માટે થોડો ગઝલ અનુભવ જરૂરી છે

  4. Vineshchandra chhotai said,

    June 15, 2016 @ 9:46 AM

    bahuj saras vato ,bahuj saras rajuvat

  5. VISHAL JOGRANA said,

    August 6, 2016 @ 5:20 AM

    દિવસો જ દોસ્ત જેમ અહીં આથમી ગયા,
    સૂરજની જેમ નહીં તો અમે પણ ઊભા હતા !

    અમે પણ ઊભા હતા! વાહ સરસ

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment