સેવી શકે, તો સંતની કોટિને પામશે;
જે શબ્દ વેડફે છે તું વાણી-વિલાસમાં !
અમિત વ્યાસ

શેતલ ! તારા તીરે – લાલજી કાનપરિયા

શેતલ ! તારા તીરે
મૂક્યાં’તાં મેં શમણાં ચપટીક રમતાં તારાં નીરે !

વીરડા ગાળી પાયાં જેણે અમરત જેવાં પાણી,
ખબર નથી કે આજ હશે ક્યાં રુદિયાની એ રાણી !
જનમજનમની તરસ કદાચ લખાઈ હશે તકદીરે !
.                                           શેતલ ! તારા તીરે.

તું સુકાણી, અમે સુકાયા, સમય પણ સુકાયો,
બારે મહિના ઘોર ઉનાળો, ફરી ન ફાગણ આયો !
અસ્તાચળે સૂરજ હવે આ ડૂબે ધીરે ધીરે
.                                           શેતલ ! તારા તીરે.

– લાલજી કાનપરિયા

હૈયામાં કોઈ ક્રૌંચવધ થયો હોય ત્યારે જ આવું ગીત સંભવે. સલામ, કવિ !

5 Comments »

  1. Neha said,

    November 28, 2015 @ 3:22 AM

    અદભુત ગીત !!

  2. CHENAM SHUKLA said,

    November 28, 2015 @ 5:09 AM

    વાહ સરસ ગીત છે.

  3. Maheshchandra Naik said,

    November 28, 2015 @ 6:05 PM

    સરસ ગીત,…….

  4. Harshad said,

    November 28, 2015 @ 9:44 PM

    સાચે જ મઝા આવી ગઇ. સુન્દર સુન્દરતમ !

  5. KETAN YAJNIK said,

    November 29, 2015 @ 11:27 PM

    मुज़े क्या बुरा था मरना अगर एक बार होता
    ये न थी हमारी किस्मत।

    ઓહ,કેવી પીડા, કેવી તરસ

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment