લીમડાની ડાળ પર ઝૂલ્યા પછી,
આગળા ઉંમરના સૌ ખૂલ્યા પછી;
બાષ્પ શબ્દો, શ્વાસ ધુમ્મસ થ્યા પછી,
હું તને પામું મને ભૂલ્યા પછી !
વિવેક મનહર ટેલર

ક્યાંથી ગમે ? – ચિનુ મોદી

સાવ ખાલીખમ સમયનો સામનો કયાંથી ગમે ?
દર વખત સામે મુકાતો આયનો ક્યાંથી ગમે ?

હાથમાં આપી દીધો એકાંતનો સિક્કો મને,
બેય બાજુ એકસરખી છાપનો ક્યાંથી ગમે ?

એ ખરું કે જીરવી શકતો નથી ઉકળાટ પણ,
એક છાંટો પાછલા વરસાદનો ક્યાંથી ગમે ?

પાંદડાં ઝાકળ વિખેળે ડાળ પણ નિર્મમ થતી,
કોઇને પણ આ તકાદો કાળનો, ક્યાંથી ગમે ?

મૌનનાં ઊંચા શિખર આંબ્યા પછી ‘ઈર્શાદ’ને,
શેષ વધતો ટૂકડો આકાશનો ક્યાંથી ગમે ?

-ચિનુ મોદી

ખરું સોનું…….

6 Comments »

  1. Manish V. Pandya said,

    May 18, 2015 @ 2:43 AM

    વાહ ગઝલ…..

  2. સુનીલ શાહ said,

    May 18, 2015 @ 7:32 AM

    હાથમાં આપી દીધો એકાંતનો સિક્કો મને,
    બેય બાજુ એકસરખી છાપનો ક્યાંથી ગમે ?
    સુંદર ગઝલ…

  3. ketan yajnik said,

    May 18, 2015 @ 8:25 AM

    હજું આજે સવાર સવાર માં જ શિવકુમાર જોશી, ચંદ્રકાંત બક્ષી અઠવા રઘુવીર ચૌધાર્ય નું એક વાક્ય યાદ આવ્યું “લાગે છે આ વખતે લેણદાર લેણ ચૂકતે કર્યા વગર નહી જાય ”
    અને પછી અત્યારે
    ચિનુ મોદી “કોઇને પણ આ તકાદો કાળનો, ક્યાંથી ગમે ?”
    બલિહારી સંજોગની
    ‘ઈર્શાદ’

  4. yogesh shukla said,

    May 18, 2015 @ 10:17 AM

    જેવું મોટું નામ એજ પ્રમાણે મસ્ત ગઝલ ,

    હાથમાં આપી દીધો એકાંતનો સિક્કો મને,
    બેય બાજુ એકસરખી છાપનો ક્યાંથી ગમે ?

  5. ravindra Sankalia said,

    May 23, 2015 @ 8:52 AM

    ચિનુ મોદીની આ ગઝલ ખરેખર સરસ છે. આયનો, બે બાજુ એક સરખી છાપનો સિક્કો. પાછલા વરસાદનો છાટો બધી જ ન ગમતી વસ્તુની અભીવ્યક્તિ સુપેરે થૈ છે.

  6. Harshad said,

    May 24, 2015 @ 3:18 AM

    Utkrshut and manniya rachana. Like to recite again and again.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment